Θέσεις για τα γεγονότα της Απολογιστικής του Athens Indymedia

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στο Athens Indymedia ενάντια στην προσπάθεια επιβολής που δέχθηκε από την αναρχική συλλογικότητα «Ρουβίκωνας» στις 2/12/22 στην δημόσια καλεσμένη ανοιχτή απολογιστική συνέλευση του μέσου. Στηρίζουμε την υπάρχουσα Πολιτική Δημοσίευσης που δεν φιλτράρει τις δημοσιεύσεις ανάλογα με τις προτιμήσεις των διαχειριστών της (με τις εξαιρέσεις που αυτή προβλέπει για λόγους ασφαλείας/καταστολής). Θεωρούμε πως οι κυριαρχικές πρακτικές δεν θα έπρεπε ούτε να αποσιωπούνται, ούτε να γίνονται ανεκτές. Θα πρέπει να αναδεικνύονται και να αποτρέπονται σε κάθε περίπτωση και απ’ όπου κι αν προέρχονται. Γνωρίζουμε καλά πως αυτές δεν είναι εξαίρεση στον α/α χώρο. Θεωρούμε πως τα ζητήματα αυτά είναι δομικά και δεν αφορούν μόνο συγκεκριμένες ομάδες ή πρόσωπα. Η προσωποπαγής συγκρότηση των ομάδων, η απουσία συγκεκριμένων κανόνων λειτουργίας και οργάνων με σαφείς θέσεις και στρατηγικές, η απουσία λογοδοσίας και ενότητας σε ένα βαθύτερο επίπεδο από τις θεματικές/σημειακές συμφωνίες ανάμεσα στις α/α ομάδες είναι μόνο μερικές από τις αιτίες που κάνουν την επίλυση των διαφωνιών και των συγκρούσεων δύσκολη ή αδύνατη. Η πρωτοβουλία της Διαχειριστικής Ομάδας του ΑΙ να καλεί σε δημόσια απολογιστική, η οποία αφήνει τον χώρο να εκφραστεί ισότιμα και πολιτικά κάθε διαφωνία, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι αλήθεια πως τα αντιπαρατιθέμενά σκεπτικά εντός των αγώνων/κινημάτων καθρεφτίζονται στο ίδιο το μέσο, όπως σωστά γράφει στο κείμενό της[1]. Η ΔΟ του ΑΙ δεν είναι ούτε αρμόδια, ούτε υποχρεωμένη να επιλύει αυτές τις αντιθέσεις. Αυτά αφορούν τις συλλογικές δυνάμεις.

Ως Υπόγειος Ιλισός θεωρούμε την στάση ουδετερότητας/συγκάλυψης απέναντι σε κυριαρχικές πρακτικές μη αποδεκτή. Παράλληλα, αναγνωρίζουμε ότι και ο καταγγελτικός λόγος, παρόλο που εξυπηρετεί ειδικούς σκοπούς, δεν είναι επαρκής. Γι’ αυτό και το παρόν κείμενο δεν αποτελεί κάποιου είδους καταγγελία. Αλλά θέσεις και προτάσεις για τις κυριαρχικές πρακτικές και τους τρόπους επίλυσης των συγκρούσεων. Δεν έχει σαν στόχο δηλαδή να προσωποποιήσει την σύγκρουση. Αντιθέτως έχει σαν στόχο να την απομακρύνει από τα πρόσωπα χωρίς να απορρίπτει την ευθύνη που φέρει όποι@ έχει δράσει με εξουσιαστικό τρόπο. Η γνώμη μας για το ζήτημα των ενδοκινηματικών συγκρούσεων, κυριαρχικών συμπεριφορών, έμφυλων επιθέσεων έχει κατατεθεί στο βιβλίο που εκδώσαμε, κατά σύμπτωση, στο τέλος του 2022 και έχουμε δημοσιεύσει και στο Indymedia στις 29/12/22^[2]. Σε αυτό δημοσιεύουμε τις θέσεις που παρουσιάζουμε περιληπτικά παρακάτω και αποτελούν τις θέσεις μας και για το συγκεκριμένο συμβάν.

Το γεγονός πως είμαστε αγωνιζόμενοι αναρχικοί δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι έχουμε ξεμπερδέψει με τις κυριαρχικές πρακτικές. Αντίθετα, σημαίνει πως προσπαθούμε να οργανωθούμε για το ξεπέρασμά τους. Από μια αναρχική σκοπιά, γνωρίζουμε πως δεν κατέχουμε καμία απόλυτη αλήθεια και είμαστε πάντα ανοιχτοί στη διερεύνησή της. Το να θεωρούμε ότι υπάρχει μονάχα μία αλήθεια και την κατέχουμε εμείς, πέρα από μη πραγματικό, είναι και εξουσιαστικό. Η «Μία και Μοναδική Αλήθεια» είναι χαρακτηριστικό των κυριαρχικών σχέσεων. Η προσπάθεια επιβολής της Μίας Αλήθειας δεν έχει θέση στην αναρχική πρακτική. Για την διερεύνηση της αλήθειας, όμως, θεωρούμε πως θα πρέπει να ξεκινάμε από την πιο αδύναμη πλευρά. Έχοντας ως σκοπό την ισότητα, η εμπειρία και το βίωμα της αδύναμης πλευράς έχει για εμάς μεγάλη σημασία. Αυτή είναι που, συνήθως, αποσιωπάται ή αποκλείεται από την κάθε φορά ισχυρότερη πλευρά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η θέση που επιδιώκεται να φιμωθεί αφορά το ζήτημα της έμφυλης βίας εντός της σχέσης, καθώς και της γυναικείας αυτοάμυνας. Χωρίς να εξετάζουμε την εγκυρότητα του κειμένου, η δημοσίευσή του από το Indymedia φαίνεται να είναι καταρχήν συνεπής με τα κριτήρια που έχει θέσει η ομάδα, ενώ το ίδιο το περιεχόμενό του κρίνουμε πως είναι σημαντικό για τη διερεύνηση της αλήθειας σε ένα πολύπλοκο ζήτημα. Σε δημόσια ανακοίνωση[3] για το ζήτημα αναφέρεται η ύπαρξη ενός κειμένου που έχει κυκλοφορήσει σε συλλογικότητες από την συλλογικότητα του Ρουβίκωνα. Την ύπαρξη αυτού του κειμένου την μάθαμε από αυτή την ανακοίνωση και το περιεχόμενό της μας είναι άγνωστο. Το νεότερο κείμενο[4] από συντρόφους/ισσες του Λ.Κ. – το οποίο δημοσιεύθηκε ενώ έχουμε ήδη συγγράψει το παρόν κείμενο – θεωρούμε πως επιβεβαιώνει τις παραπάνω θέσεις για την ανάγκη διερεύνησης της αλήθειας με έναν συλλογικό, ελευθεριακό και συντεταγμένο τρόπο. Σε καμία περίπτωση, η επιβολή κάποιας αλήθειας δια της απειλής βίας δεν είναι ένας τέτοιος τρόπος.

Η βία, γενικά, δεν είναι απορριπτέα σε κάθε περίπτωση. Εξυπηρετεί τον σκοπό της άμυνας και της περιφρούρησης και όχι το σκοπό της επιβολής των αντιλήψεών μας στους εχθρούς μας. Ωστόσο, η βία ή η απειλή βίας με την έννοια της φυσικής επιβολής με υλικά ή μη μέσα, είναι κάτι που αντιτίθεται απόλυτα στην αναρχική κοσμοαντίληψη και προοπτική. Η βία ως μέσο και πρακτική θα έπρεπε να κρίνεται μόνο από το περιεχόμενο της δράσης της και όχι ως μέσο καθεαυτό. Αυτό που πρέπει να ρωτάμε είναι «τι είδους σχέση προσπαθεί να εγκαθιδρύσει» ή «ποια σχέση προσπαθεί να αποτρέψει η άσκηση της βίας»; Μόνον απαντώντας σε αυτά μπορούμε να αξιολογήσουμε τη βία που ασκείται. Σε κάθε περίπτωση, η αναγκαιότητα για συγκέντρωση ισχύος και δύναμης για την επίτευξη των σκοπών μας δεν μπορεί να μετατρέπεται σε αυτοσκοπό. Από μια αναρχική σκοπιά, η ισχύς/δύναμη είναι ένα μέσον για το σκοπό της αυτοάμυνας ενάντια στην εξουσία και της χειραφέτησης της κοινωνίας. Από τη στιγμή που γίνεται αυτοσκοπός και με τη δύναμη που έχουμε συγκεντρώσει προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας με κάθε μέσο έχουμε περάσει στο στρατόπεδο της εξουσίας – αυτό που ονομάζουμε το «δίκαιο του ισχυρού». Στην περίπτωση που κάποια πλευρά, άτομο ή συλλογικότητα, που βρίσκεται εντός των κοινοτήτων μας έχει επιτεθεί ή προκαλέσει βλάβη τότε διαρρηγνύεται η πολιτική εμπιστοσύνη που πηγάζει από τις αξιακές μας θέσεις. Σε αυτή τη περίπτωση, η μόνη προοπτική ξεπεράσματος της κρίσης είναι η αναγνώριση της πράξης της και η ελεύθερη βούληση για επανόρθωση. Αν δεν μπορεί να ξεπεραστεί τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά με τον τρόπο που αντιστοιχεί ή ακόμα και ως μια στιγμή του κοινωνικού πολέμου.

Τέλος, όπως είπαμε δεν θεωρούμε τη στάση της ουδετερότητας σε αξιακά ζητήματα μια αποδεκτή στάση. Ιδιαίτερα, όμως, στα πλαίσια και την προοπτική της οργάνωσης των αναρχικών (την οποία εμείς υπερασπιζόμαστε πολιτικά) θεωρούμε αναγκαίο για το συγκεκριμένο συμβάν να πάρει ξεκάθαρη θέση η Αναρχική Ομοσπονδία και οι επιμέρους συλλογικότητες που την αποτελούν. Ένα τέτοιο συμβάν δεν συνάδει με τις αρχές και τις θέσεις της και ως μέρος του αναρχικού κινήματος οφείλουμε να γνωρίζουμε όλες οι πλευρές τι πραγματικά πρεσβεύουμε.

Θεωρούμε πως η διαιώνιση των συγκρούσεων και των διαφωνιών με έναν τρόπο που απαγορεύει την συνύπαρξη και τον διάλογο ανάμεσα σε αναρχικές ομάδες και ευρύτερα το αυτοοργανωμένο κίνημα δεν αποτελεί λύση σε κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως ευνοεί το κράτος, τους ταξικούς μας εχθρούς και διαιωνίζει τις σχέσεις εξουσίας.

Η θέση μας είναι ενάντια σε κάθε τέτοια κυριαρχική πρακτική. Η πρότασή μας είναι η επίλυση, το ξεπέρασμα των συγκρούσεων και η καλά ζυγισμένη διαχείριση των διαφωνιών και των διαφορετικών αντιλήψεων.

Υπόγειος Ιλισός,

Αναρχική Κοινότητα Αγώνα στα Ανατολικά της Αθήνας

Φλεβάρης, 2023

[1] «Σχετικά με τα γεγονότα της 1ης Απολογιστικης Συνέλευσης του Athens Indymedia»
https://athens.indymedia.org/post/1623458/

[2] «Για μια ελευθεριακή δικαιοσύνη. Για μια δικαιοσύνη ενάντια στην Κυριαρχία και το Κράτος (ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ)»
https://athens.indymedia.org/post/1622885/

[3] «Τοποθέτηση του Γ. Δημητράκη σχετικα με τα γεγονότα στην απολογιστική του indymedia»
https://athens.indymedia.org/post/1623452/

[4]  «Η δεύτερη δολοφονία του συντρόφου Λ.Κ.»

https://athens.indymedia.org/post/1623709/