ΟΙ ΕΣΤΙΕΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ

Στις 16 Μαρτίου του 2024 η ΕΛΑΣ εισέβαλε για μία ακόμη φορά στη Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Αθηνών ΦΕΠΑ σε κατειλημμένους κοινωνικούς και στεγαστικούς χώρους προχωρώντας σε τρεις προσαγωγές που μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Η εισβολή αυτή ήρθε λίγες μέρες μετά από εμπρηστικές επιθέσεις στην οδό Ταξίλου και την έντονη έκτοτε παρουσία κάθε είδους μπάτσου (ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ζητα, ασφαλίτες, περιπολίες) στη γειτονιά. Έντεκα μέρες μετά την εισβολή αυτή το όργανο της εφορείας (διοίκηση ΦΕΠΑ, μέλη ΔΕΠ ΕΚΠΑ, εκπρόσωποι ΣΟΦΕΠΑ/ΠΚΣ) έβγαλε ανακοίνωση- τελεσίγραφο 7 ημερών για να εκκενωθούν όλοι οι κατειλημμένοι χώροι εντός της εστίας, απειλή που ακόμη δεν έχει πραγματωθεί.

Γιατί όμως μπαίνουν οι μπάτσοι στην εστία;

Η συνεχής παρουσία μπάτσων και οι επιθετικές επιχειρήσεις τους τόσο στην ΦΕΠΑ, όσο και σε άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα (ΕΜΠ, ΑΠΘ, Κομοτηνή κ.α) έρχεται να επισφραγίσει και να προωθήσει τον κρατικό σχεδιασμό. Η χρόνια υποτίμηση τόσο των εστιών, όσο και όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης έρχεται να  υποβαθμίσει τη λειτουργία τους με διπλό σκοπό. Αφενός, έτσι κατορθώνει να ανοίξει δρόμο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα καλύψουν τάχα το κενό των «επικίνδυνων» σχολικών και πανεπιστημιακών χώρων (ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικά σχολεία, φοιτητικές εστίες με νοίκι, μίσθωση ξενοδοχείων αντί για ανέγερση εστιών κλπ). Επικίνδυνων και κυριολεκτικά[1] και μεταφορικά με την «προστασία» των φοιτητριών από την επαφή με «κέντρα ανομίας», «κακοποιά στοιχεία» και «επικίνδυνες ιδεολογίες» εντός τους. Αφετέρου, συνδυαστικά τα παραπάνω με την καταστολή- φυσική και νομική (Νέος Ποινικός Κώδικας)- και την σειρά νομοθεσιών των τελευταίων δεκαετιών θα δοθεί ο χώρος για την περαιτέρω αναδιαμόρφωση του χαρακτήρα των ιδρυμάτων[2]. Ο προσανατολισμός αυτός θα είναι προς την κάλυψη των αναγκών του ελληνικού κράτους και της αγοράς εργασίας με μειωμένο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό  και με περαιτέρω προώθηση και ένταξη επιχειρήσεων και των αντίστοιχων προγραμμάτων σπουδών και επί πληρωμής μεταπτυχιακών τους. Οι φοιτητές/ριες μέσω της εργασίας τους στο πανεπιστήμιο αποτελούν την δεξαμενή παραγωγής γνώσης του κράτους και για αυτό προωθείται όλο και περισσότερο η πειθάρχηση της έρευνας στην υπηρεσία του στρατού, της αστυνομίας και των εταιρειών και κατ’ επέκταση η εξασφάλιση της εύρυθμης παραπάνω λειτουργίας.

Γιατί στοχοποιούνται οι καταλήψεις;

Τροχοπέδη σε αυτούς τους σχεδιασμούς είναι οι φοιτητικοί και κοινωνικοί αγώνες και οι φυσικοί χώροι ανάπτυξης και πόλωσής τους. Το ελληνικό πανεπιστήμιο για να προωθήσει την παραπάνω ατζέντα πρέπει να εξασφαλίσει την «ιδεολογική ουδετερότητά» του, για να γίνει θελκτικό σε επενδυτές, αλλά και να μεριμνήσει για την πάταξη κάθε φωνής που θα εμποδίσει την υλοποίηση της παραπάνω ατζέντας. Εδώ τώρα το κράτος και το πανεπιστήμιο επιστρατεύουν δύο διαφορετικές αφηγήσεις τις οποίες χρησιμοποιούν εναλλάξ ή και συχνότερα ταυτοχρόνως. Και τα δύο αφηγήματα κάνουν λόγο περί εγκληματικών στοιχείων και «χώρων ανομίας». Απλώς πότε επιλέγεται να πλαστεί ένα εξωπανεπιστημιακό υποκείμενο που καπηλεύεται το άσυλο και παρανομεί και πότε το υποκείμενο αυτό αναγνωρίζεται ως μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά η πολιτική ιδεολογία και δράση του απειλούν την ασφάλεια των φοιτητριών και πάλι καπηλεύεται το άσυλο και παρανομεί. Αυτά τα αφηγήματα εφαρμόζονται και στην περίπτωση της ΦΕΠΑ για να νομιμοποιήσουν κοινωνικά τις παρεμβάσεις των μπάτσων, οι οποίες στόχο έχουν πέρα από τις στρατηγικές που αναφέραμε παραπάνω να πατάξουν και έναν ακόμη ζωτικό χώρο συνάντησης, πολιτικοποίησης, κοινωνικοποίησης και αγώνα όχι μόνο των ταξικά κατώτερων φοιτητών, αλλά ευρύτερα της κοινωνίας.

Το κράτος έχει συνέχεια και ποικίλους τρόπους να μεθοδεύσει τα σχέδιά του. Ο αγώνας για μη υλοποίηση εγκατάστασης  πανεπιστημιακής αστυνομίας αν και προσωρινά έληξε υπέρ του αγωνιζόμενου κόσμου, διαφαίνεται ότι αν το κράτος το επιθυμεί έχει ήδη πληθώρα μέσων καταστολής για να πατάξει κάθε αντίδραση εντός του. Οι εστιακές τολμούν να διεκδικούν τα αυτονόητα –δικαίωμα στη στέγη, στον αγώνα, στην κοινωνικοποίηση κόντρα στην εξατομίκευση- και γι’ αυτό καταστέλλονται. Εμάς τα κριτήριά μας δεν είναι ακαδημαϊκά, αλλά ταξικά. Οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυες στον αγώνα τους. Οφείλουμε να δώσουμε μαζί μια συνολική απάντηση στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει ο καθένας από την θέση του. Ενάντια στο κράτος, το πανεπιστήμιο, τους μπάτσους τους και όλες τις μορφές καταπίεσης που αυτά συντηρούν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ

Υπόγειος Ιλισός

Αναρχική Ομάδα στην Αθήνα

Ypogeios_ilisos@espiv.net

[1] (ταβάνια πέφτουν, φλεγόμενα ασανσέρ, κατάμεστες αίθουσες στο ΑΠΘ και πτώση φοιτητή από το παράθυρο, εργατικά ατυχήματα κ.α.)

[2] (μείωση εισαχθέντων, βάσεις εισαγωγής, πειθαρχικά, διαγραφές, πανεπιστημιακή αστυνομία, μπάρες εισόδου κ.α.)